Dawna siedziba rodowa: Ruiny Zamku Serce, mieszczącego się w upadłym mieście Hedinsey na Pograniczu.
„Dawna siedziba Pierwszych Królów Cerelain. Niegdyś Zamek, do którego można dostać się poprzez bramę główną, oraz po przeciwnej stronie bramą Kościaną, przystosowaną dla służby, jak i wojska. Mur oddzielający tą budowlę od pozostałych części miasta zbudowany został na planie kwadratu. W przeciwległych kątach mieściły się owe wejścia, natomiast przy dwóch kolejnych stały wysokie, strzeliste donżony o kolistej budowie, będące zakończeniem dwóch skrzydeł biegnących na wschód jak i zachód. Na murze osadzone zostały blanki jako ich zwieńczenie służące zarówno jako element ozdobny jak i obronny. Zamek Serce mieścił się w centrum miasta Hedinsey i w czasach świetności był jedną z niezdobytych twierdz przez wrogie armie. Obecnie górne kondygnacje zamku zostały zniszczone przez burze astralne, natomiast resztę zabudowań porosły dzikie roślinności, a dostępniejsze dla żywych istot komnaty, stały się lokum dzikich, niebezpiecznych bestii. Na dziedzińcu zamkowym znajduje się odsypana wnęka, prowadząca do podziemi zamku, ciągnących się na trzech poziomach w głąb ziemi. Obecnie, niektóre z tuneli zostały zawalone przez nasypy ziemne i skalne, bądź zalane przez podziemne źródła. Pewnikiem jednak jest, że gdzieś pośrodku tych niebezpiecznych ruin znajduje się skarbiec rodzinny Alusawirów. Nikt jednak nie ma pewności, czy został on doszczętnie zgrabiony za czasów zamieszek podczas wojen, czy niektóre części skarbu wciąż czekają na odkrywców. Legendy głoszą również, że kilka strażniczych golemów, strzegących zamku za czasów królowej Giovene Alusawir, przeniesiono na najniższą kondygnację piwniczną, do komnat Pierwszego Nadwornego Maga Cerelain. Prawdopodobnie do dziś oczekują na przebudzenie. Wędrując pomiędzy „dawnymi” ogromami królewskimi, można natrafić na wiele niezabezpieczanych mechanizmów obronnych. Samo strzelnicze kusze, niekiedy jeszcze podtrzymując resztkami sił osadzone weń bełty, gotowe są je wystrzelić w bliżej nieokreślonym kierunku pod wpływem najmniejszego nawet drgania.”